ROLA PAMIĘCI W SAMOKSZTAŁCENIU CZ. II

Dzisiaj – stwierdza S. Mika – „nie traktuje się pamięci jako jednej z władz umysłu. Jeśli posługujemy się nadal terminem pamięć, to raczej używamy go jako skrótu oznaczającego szereg bardzo złożonych procesów. Dawniej sądzono, że istnieje jedna pamięć, obecnie uważa się, że mamy co najmniej trzy rodzaje pamięci (procesów pamięciowych), które-jak sądzą niektórzy współcześni psychologowie – są ze sobą powiązane” 26.

Tak wuęc bodźce oddziałujące na nas trafiają do pamięci ikoniczncj, w' której w postaci obrazów trwają zaledwie ułamek sekundy. Istnienie tej pamięci można udowodnić za pomocą specjalnych skomplikowanych eksperymentów. Jeśli nie zwrócimy uwagi na taką, trwającą bardzo krótko, informację, to zostanie ona utracona i zapomniana.

Jeżeli na daną informację zwrócimy uwagę, to następuje jej przekazanie do pamięci krótkotrwałej, w której może ona bez naszej pomocy przetrwać około kilkunastu sekund. Jeżeli powtórzymy tę informację kilka razy, to zostanie zapamiętana na nieco dłużej, nawet na kilka minut.

Jeżeli informacja, która znalazła się w pamięci krótkotrwałej, zostanie poddana głębszemu przetwarzaniu, to ma szansę znaleźć się w pamięci długotrwałej, w której może być przechowywana przez dni, tygodnie, miesiące, a nawet lata.

Istnienie pamięci krótko- i długotrwałej ma wiele praktycznych implikacji, o których warto pamiętać, kiedy próbujemy zapamiętać jakieś treści. Tak więc należy uświadomić sobie, że to, iż jakąś informację pamiętamy w momencie, kiedy ją przeczytaliśmy, czy kiedy ktoś ją nam przekazał, nie znaczy, że będziemy pamiętać ją za kilka dni, czy kilka miesięcy.

Od czego zależy trwałość przechowywania materiału w naszej pamięci

Z własnego doświadczenia wiemy, że znaczna część materiału, który został zapamiętany, ulega z czasem zapomnieniu. Jeśli porównamy to, co umiemy bezpośrednio po przyswojeniu nowego materiału, z tym eo zostanie po pewnym czasie w naszej pamięci, to stwierdzamy gwałtowny ubytek w zapamiętanym materiale w okresach początkowych, później natomiast tempo zapominania jest mniejsze. Prawidłowość ta wyrażona została w krzywej zapominania Ebbinghausa (rys. 1). czas pamiętania

W krzywej na osi poziomej oznaczone są kolejne odcinki cz.asu, na osi pionowej – to, co przechowuje się w pamięci. Krzywa obrazuje gwałtowny spadek materiału przechowywanego w pamięci w okresie początkowym i stopniowo coraz to mniejsze zmiany w okresach późniejszych.

Od czego zależy trwałość przechowywania materiału w naszej pamięci: eo sprawia, że jeden materiał jest przechowywany jako całość mniej lub bardziej trwale, inny zaś ulega szybkiemu zapominaniu? Z. Włodarski stwierdził, że:

„Istotny wpływ na przechowywanie materiału w pamięci ma to, co osobnik robił przed zapamiętaniem, czego się uczył poprzednio, w jakim stosunku wzajemnym pozostają materiały' przyswajane kolejno po sobie. Korzystna jest taka sytuacja, w której uczący się spotykał się już wcześniej z identycznym lub podobnym materiałem i wykonywał na nim czynności zbliżone do tych, jakie przychodzi mu wykonywać później. Jest to sytuacja, w której właściwie mamy do czynienia z wielokrotnym uczeniem się tych samych lub podobnych treści i z tego względu uzyskane rezultaty są wyższe – .

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>