SPOSOBY UTRWALANIA WYNIKÓW LEKTURY KSIĄŻEK I CZASOPISM CZ. II

Konspektując, tzn. sporządzając na piśmie plan lub streszczenie w punktach szczególnie ważnego rozdziału, książki (lub artykułu w czasopiśmie), lepiej zapamiętuje się czytaną treść ponieważ:

– następuje koncentracja uwagi o wiele większa niż przy samym czytaniu, zaś przy większej koncentracji uwagi lepiej zapamiętuje się:

– wykonuje się wtedy określone ruchy, które łatwo utrwalają się w pamięci, co sprzyja szybkości, trwałości i dokładności zapamiętania:

– systematyzuje się materiał oraz kojarzy się go z innym, już znanym, co też. sprzyja szybkości i trwałości zapamiętania:

– ułatwia przypomnienie treści książki, ponieważ szybciej się czyta konspekt niż całą książkę.

Przed przystąpieniem do konspektowania danego rozdziału należy go uważnie przeczytać, podkreślając przy tym najbardziej istotne treści. Konspekt należy pisać na oddzielnych kartkach z wąskim marginesem górnym i bocznym, wyraźnie, niezbyt gęsto i tylko po jednej stronie kartki. Jest to ważne nie tylko ze względu na łatwiejszą manipulację kartkami, lecz także z innego powodu: na odwrocie kartki można wpisać własne myśli i uwagi, jakie nasuwają się nam w związku z konspeklowanym tekstem. Po napisaniu konspektu danej pracy należy' go w całości przejrzeć, lecz nie od razu, raczej na drugi lub trzeci dzień.

Należy szczególnie uczulić uczących się na konieczność wyeliminowania z techniki konspektowania jednego, bardzo rozpowszechnionego błędu: nie wolno konspektować całej książki czy też rozdziału w trakcie pierwszego czytania. Jest to postępowanie niewłaściwe, ponieważ przy pierwszym czytaniu jeszcze niezbyt wiadomo, na co należy w danym tekście zwrócić szczególną uwagę. Zdarza się, że pilnie i szczegółowo konspektowane pierwsze strony mają niewielkie znaczenie w odniesieniu do całego rozdziału. Często zdarza się, że w końcowej części rozdziału autor podaje jego streszczenie, nic ma więc potrzeby konspektowania tego rozdziału.

– Dyskusja. Dzięki wymianie myśli i opinii na temat tekstu uzyskujemy głębsze jego rozumienie, odkrywamy różnorodne jego powiązania, a nieraz dopiero w trakcie referowania komuś treści przestudiowanej książki dochodzimy do pełnego skrystalizowania poglądu na daną kwestię.

– Zastosowanie lektury w udoskonalaniu pracy zawodowej jest cenną formą jej utrwalania. Nic tak nie sprzyja zapamiętywaniu wiadomości z lektury, jak konieczność ich stosowania w pracy zawodowej, zwłaszcza zaś w usprawnianiu tej pracy. Wiedzą o tym wszyscy doświadczeni samoucy i chętnie korzystają z tej formy utrwalania lektury.