Sztuka samokształcenia

Obecne czasy stawiają przed każdym dorosłym człowiekiem konieczność stałego kształcenia się, ciągłego samokształcenia. Konieczność ta wynika z potrzeby nadążania ze swoją wiedzą ogólną i zawodową za ciągłym postępem nauki i techniki. Ten ciągły, bardzo szybki postęp – i oczywiście jego konsekwencje – nosi miano rewolucji naukowo-technicznej. Powoduje ona wymóg ciągłego podnoszenia i doskonalenia kwalifikacji oraz kształcenia umiejętności ciągłej adaptacji intelektualnej, psychicznej i profesjonalnej do przyspieszonego rytmu zmienności. Zadania lego nie da się w pełni zrealizować bez. samokształcenia.

Stąd też w ostatnich latach przeżywamy prawdziwy/renesans samokształcenia, które wkracza zdecydowanie do życia, szczególnie zawodowego i znajduje wyraz nawet w prawodawstwie. Ta właśnie książka – w której obok własnych przemyśleń i doświadczeń wykorzystano dorobek literatury samokształceniowej – ma zaznajomić ludzi dorosłych z organizacją i techniką samokształcenia. Praca mowa o istocie i organizacyjnych elementach procesu samokształcenia, o jego formach i miejscach, gdzie się może odbywać, informuje o metodach korzystania z tekstu drukowanego i słow’a mówionego. Mówi także o metodach notowania. Omawia różne ź.ródła samokształcenia i wskazuje, jak należy z nich korzystać w pracy samokształceniowej.

Pisząc o metodach samodzielnego zdobywania wiedzy i sprawności, nie zajmuję się metodami dotyczącymi uczenia się poszczególnych przedmiotów szkolnych czy leż przyswajania sobie treści z zakresu poszczególnych dyscyplin naukowych. Moim zamiarem było przedstawienie i omówienie takich metod samokształcenia, które nadawałyby się do różnego typu wiedzy. Było to możliwe tylko pod warunkiem dostatecznie wysokiego stopnia ogólności opisu tych metod.

Konstrukcja książki jest tak pomyślana, że można ją przeczytać w całości lub w częściach. Wynika to stąd, że poszczególne rozdziały książki mają wartość samoistną i można czytać je wybiórczo, w miarę potrzeb i zainteresowań Czytelnika.

Jest sprawą oczywistą, że większe korzyści przyniesie Czytelnikowi przestudiowanie książki w całości, ponieważ pozwoli mu to poznać wszys tkie omówione u niej metody i techniki samodzielnego uczenia się i w większym stopniu będzie mu służyła jako instrument, narzędzie i poradnik w pracy samokształceniowej.

Zdaję sobie sprawę, że książka ta jest jeszcze niezbyt doskonałym narzędziem w procesie samodzielnego uczenia się, lecz nawet tak niedoskonałe narzędzie może się przydać tym, którzy zechcą z niego skorzystać, skrócić czas potrzebny na przyswojenie sobie koniecznych informacji. Starałem się napisać ją tak, aby – chociaż w niewielkiej mierze – stała się dla Czytelnika pomocą nic tylko w samokształceniu, ale także w myśleniu. Pomocą, lecz nie receptą. Nic ma bowiem gotowych recept na tego rodzaju działania.