Samokontrola porównawcza i obserwacja

Odmianą samokontroli myślowej jest samokontrola porównawcza. Występuje ona wówczas, gdy stykamy się z innymi osobami i możemy obserwować ich pracę, zapoznać się z jej wynikami, uświadomić sobie poziom wiedzy tych osób. Możemy wtedy porównywać własne rezultaty, aktualną wiedzę, poziom przygotowania z tym, co słyszymy i zanalizujemy. Sytuacje takie najczęściej zdarzają się, gdy ktoś odpowiada, referuje, rozwiązuje zadania czy wykonuje ćwiczenia, a pozostali obserwują to i słuchają. Wówczas powinni porównać takie wypowiedzi z tym, co sami wiedzą na ten temat i co potrafią zdziałać w tej dziedzinie. Taką samokontrolę usprawnia (wzbogaca) opinia wykładowy czy egzaminatora, który akceptuje lub poprawia prezentowane wypowiedzi i czynności. To pozwala dokładniej określić wartość i poziom przygotowania tych osób, które stosując samokontrolę porównawczą, weryfikują własne osiągnięcia.

Czwartą postacią samokontroli jest obserwacja. Wywodzi się ona z myślowej kontroli wewnętrznej i porównawczej, jest ich rozwinięciem i wzbogaceniem, Każdy obserwuje rzeczywistość dydaktyczną, rezultaty pracy własnej i swoich kolegów. To dostarcza materiału do przemyśleń i porównań, do analizy i syntezy uogólniającej sąd o poziomie pracy, kierunkach, celach i jakości zadań. W ten sposób uzyskuje pewne wyobrażenie o rzeczywistości, na której tle analizuje własne rezultaty i własny poziom. Samokontroli przez obserwację służą myślowe analizy i porównania, wystawianie samemu sobie (w myśli) stopni. Często są to oceny wygórowane.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>