Funkcje maszyn dydaktycznych polegają na umożliwieniu rozwiązywania problemów. Występują one bądź jako główne źródło wiadomości, bądź też służą do weryfikowania przewidywań (przypuszczalnych odpowiedzi) i ich uzasadnienia. Rozwijają one również zdolności poznawcze, szczególnie spostrzegawczość wzrokowy i słuchową: angażują przez oddziaływanie emocjonalne, a tym samym wyzwalają aktywność spostrzeżeniową i myślową, wdrażają do systematycznej obserwacji i pobudzają zdolność twórczego myślenia oraz wzmacniają motywy uczenia się i rozwijają zainteresowania. Oprócz tego maszyny dydaktyczne zdolne są wywołać żywe zainteresowanie przedmiotem poznania. W ten sposób powstają pozytywne motywy uczenia się: zaciekawienie, chęć i gotowość uczenia się oraz zadowolenie.
Ponadto w samokształceniu w' coraz większym stopniu stosuje się technikę filmowy. Film pozwala wejrzeć niejako do wnętrza maszyny, ułatwia znacznie uczenie się geometrii, fizyki, chemii i wielu innych lrudnych przedmiotów. Na przykład specjalne rzutniki preparatów mikroskopowych uwalniają od żmudnej ich obserwacji, umożliwiając jednocześnie prowadzącemu zajęcia objaśnienie obrazu dowolnej liczbie słuchaczy: rzutniki pisma uwalniają od mozolnego pisania kredą na tablicy, dają na ekranie obraz czytelny i wyraźny.
Technika poligraficzna i fotografia mogą uwolnić samokształcącego się od uciążliwego przerysowywania skomplikowanych wzorów, schematów i notowania definicji. Przezrocza i zapis magnetofonowy, będące do dyspozycji każdego słuchacza (np. na kursie), mogą znacznie ułatwić nadrabianie braków spowodowanych np. opuszczeniem zajęć. Nie jest wcale fantazją zapowiedź przyszłego podręcznika przedmiotów zawodowych, który łączyłby tekst, obraz ruchomy i dźwięk.
Leave a reply