BIBLIOTEKA JAKO WARSZTAT PRACY SAMOKSZTAŁCENIOWEJ CZ. II

W obrębie działów’ szeregowanie pozycji następuje zwykle w porządku alfabetycznym haseł autorskich lub – rzadziej – tytułowych, czasem stosuje się szeregowanie chronologiczne według dal wydania druków. Katalog działowy jest łatwy w budować, prowadzeniu i użyLkowaniu. Stosuje się go w bibliotekach mniejszych, realizujących ogólne cele oświatowe, kształcące i wychowawcze.

Struktura katalogu systematycznego jest bardziej skomplikowana. Na jego budowę składają się następujące elementy: 1) układ działów' i poddziałów, 2) poddziały wspólne, 3) odsyłacze, 4) znakowania, 5) indeks.

O strukturze katalogu systematycznego decyduje schemat układu działów i poddziałów, stanowiąc jego szkielet, na którym oprzeć się ma budowa całego katalogu. Jako działy podstawowe obiera się zwykle działy rzeczowe według sposobu ujęcia rzeczywistości. Tworzą je określenia dziedzin wiedzy (np. ekonomia, prawo, historia). Liczba działów podstawowych w katalogach systematycznych bywa różna. Najczęściej dochodzi do dwudziestu kilku. Odpowiada to w przybliżeniu liczbie liter alfabetu używanych nieraz do oznaczania działów.

Działy podstawowe dzieli się z kolei na klasy niższego rzędu – poddziały'. Otrzymujemy w ten sposób układ drugiego stopnia, w którym poszczególne klasy są wobec siebie współrzędne, a podrzędne w stosunku do klasy wyższej. Dzieląc klasy drugiego stopnia na niższe rozgałęzienia uzyskuje się układy trzeciego, czwartego i dalszych stopni. Rezultatem szeregu podziałów jest układ wielostopniowy’, który stara się wyrazić wewnętrzne związki współrzędności i podporządkowania poszczególnych członów. Hierarchię uzyskuje się więc postępując od ogółu do szczegółu.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>