ROLA PAMIĘCI W SAMOKSZTAŁCENIU

Jeśli pominąć ludzi o genialnej pamięci, od czasu do czasu pojawiających się w różnych krajach, którzy potrafią pamiętać przez wńele miesięcy czy lat serie słów, czy liczb, to nieomal każdy człowiek narzeka na własną pamięć, stwierdzając, że nie jest w stanie zapamiętać pewnych informacji lub jeśli nawet je pamięta, to nie jest w stanie odtworzyć ich w ważnych sytuacjach, takich jak np. egzamin.

Wiedza na temat procesów pamięciowych jest bardzo bogata. Badania nad pamięcią były jednymi z pierwszych rozwijanych wc współczesnej psychologii. Stąd mamy wacie informacji o procesach pamięciowych.

Jeżeli Czytelnik jest bardziej zainteresowany wynikami badań nad procesami pamięciowymi, teoriami pamięci, praktycznymi wskazówkami wynikającymi z tych badań, polecam przystępnie napisaną pracę Ziemowita Włodarskiego Tajemnice pamięci (Warszawa 1984, WSiP). Stosunkowo duża objętość tej pracy wskazuje na ogrom wiedzy, a każdy może w niej znaleźć odpowiedź na interesujące go pytania dotyczące procesów pamięciowych.

Biorąc pod uwagę bogactwo informacji na temat procesów pamięciowych, w' tym rozdziale ograniczę się do pewnych uwag, które wydały mi się szczególnie w’ażnc, jeżeli chodzi o zachowania mogące ułatwić samokształcenie.

Na wstępie informacja skierowana do Czytelnika, który – nic znając psychologii – może uważać, że istnieje jakaś jedna pamięć będąca swego rodzaju władzą umysłu, z jednej strony pozwalająca zapamiętać informacje w' postaci obrazów, dźwięków czy słów, z drugiej – przechowująca te informacje, a następnie pozwalająca je odtwarzać. Otóż nie ma takiej uniwersalnej pamięci.