Trudności w opanowywaniu umiejętności

Trudności wzrastają przy dalszej komplikacji ćwiczeń, dlatego też ćwiczenia bardziej złożone wymagają pewnych ćwiczeń przygotowawczych. Trudniejsze są ćwiczenia, w których oprócz opanowania techniki należy pokonać uwzględnione w programie przeszkody. Źródła niektórych trudności w opanowywaniu umiejętności tkwią także w samym samouku. Należą do nich:

– brak zainteresowania opanowaniem umiejętności, co powoduje słabą aktywność i brak zdyscyplinowania:

– występowanie odruchu obronnego, lęk przed nowymi zadaniami, brak zaufania do własnych sił:

– brak predyspozycji fizycznych do wykonywania pewnych ćwiczeń, np. niedostatecznie wykształcona koordynacja ruchowa:

– hamujący w’pływ nawyków uprzednio wytworzonych, zwłaszcza złych przyzwyczajeń bądź nawyków' błędnie opanowanych.

Trudności w odczuwaniu wartości. W procesie samokształcenia nie tylko chodzi o zdobycie określonych wiadomości i umiejętności. Ważny jest także pewien podkład emocjonalny, który ma wpływ na osiągane wyniki, na postępowanie.

Sfera emocjonalna i moralna procesu uczenia się aktywizuje procesy poznawcze i pobudza samouków' do osiągnięcia zamierzonego wyniku. Z kolei zadowolenie z osiągniętego wyniku mobilizuje do dalszej pracy. Człowiek dorosły musi opanować pewne wartości, to znaczy musi zdobyć się na ocenę pewnych treści poznawczych. Jedne wiadomości będą mu się wydawały wartościowsze od innych ze względu na ich użyteczność praktyczną lub dlatego, że go bardziej interesują. Samouk musi się nauczyć dokonywać wyboru między tym, co koniecznie trzeba poznać a tym, czego można zaniechać. Nie jest to wcale sprawa łatwa, a wybór często połącz.ony jest z konfliktem, co stwarza określone trudności w procesie uczenia się.

Trudności w praktycznym stosowaniu wiedzy. Wiedza zdobyta drogą samokształcenia musi stać się operatywna, musi być narzędziem, które będzie samoukowi potrzebne w rozwiązywaniu różnych problemów teoretycznych i praktycznych występujących w pracy zawodowej.