Taki plan jest najbardziej użyteczny. Uchwycone są w nim główne myśli tekstu, treści wchodzące w skład tych głównych myśli i z kolei szczegółowe informacje. Na podstawie takiego planu można odtworzyć całą konstrukcję myślową tekstu i dostrzec zależności między poszczególnymi jej członami i zawartymi w nich informacjami.
Waż.nym rodzajem notatek są notatki bibliograficzne: zwykłe i obustronne. Notatka bibliograficzna zwykła składa się zazwyczaj z dwóch części: z danych bibliograficznych (tytuł, autor, miejsce i rok wydania, wydawnictw«, liczba stron) oraz z uwag czytelnika. Jeśli jest to książka wypożyczona z biblioteki, to notatka powinna zawierać także nazwę biblioteki, znak klasyfikacyjny książki (dział katalogu) oraz jej numer w bibliotece.
Obustronne notatki bibliograficzne najwygodniej sporządzać na małych bibliotecznych kartkach katalogowych, które można kupić w sklepach z drukami. Jeśli kartkę taką wypełniamy na użytek prywatny, można ją wypełnić po obu stronach. Na górze po lewej stronie piszemy imię i nazwisko autora (jego tytuł naukowy), po prawej stronie – nazwę biblioteki oraz numer katalogowy książki. Niżej piszemy pełny tytuł książki, miejsce i rok wydania, nazwę wydawnictwa oraz liczbę stron. Gdy książka jest tłumaczeniem, na dole notatki piszemy nazwisko tłumacza. Jeśli w książce znajduje się przedmowa, zaznaczamy także nazwisko jej autora. Na odwrotnej stronie karty katalogowej piszemy informacje, które będą potrzebne w pracy, np.:
– adnotacje dotyczące danych zawartych w książce, szczególnie dla nas ważnych: obok zagadnienia podajemy numer strony lub rozdziału:
– zakres treści danej książki (ewentualnie własny spis treści), jeśli nie zawiera ona zagadnień aktualnie nas interesujących. Informacje na temat treści książki mogą się przydać w późniejszej pracy nad innym lematem.
Leave a reply