Biblioteczka jest nieodzownym składnikiem warsztatu pracy w domu
Często zdarza się, że w czasie nieobecności uczącego się biurko jest wykorzystywane do innych celów niż do pracy umysłowej. Wtedy chcąc uniknąć bałaganu na biurku, należy przekonać domowników o konieczności poszanowania materiałów przeznaczonych do nauki. Nikt nie powinien ich przekładać i przenosić na inne miejsce.
Biblioteczka jest nieodzownym składnikiem warsztatu pracy w domu. Książki powinny być ustawione tematycznie, a nie według wielkości czy koloru. Książki z jednej dziedziny lub tego samego autora powinny stać obok siebie. Najważniejsza literatura fachowa powinna być pod ręką. Każdy uczący się powńnien mieć prywatny zbiór odpowiednich książek, czasopism fachowych związanych z zainteresowaniami i pracą zawodową, notatek z lektur i wykładów, a także wyciągów z książek i wycinków prasowych. Wycinki muszą zawierać dane dotyczące nazwy pisma, jego numeru, daty wydania i autora artykułu. Taki zbiór, ciągle uzupełniany, musi być nadzwyczaj starannie usystematyzowany. W ten sposób rozporządzamy materiałami stanowiącymi niezbędną pomoc w pracach fachowych.
Jakiego rodzaju książki powinny znajdować się w prywatnej bibliotece samokształcącego się – niezależnie od książek fachowych typu podręcznikowego, poradnikowego i monograficznego?
Otóż niezależnie od zakresu i dziedziny samokształcenia każdy warsztat pracy samokształceniowej powinien być możliwie bogato wyposażony w podręczniki, słowmiki, leksykony, encyklopedie, poradniki zawodowe i czasopisma fachowa.
Encyklopedia zawiera królkic informacje ze wszystkich lub wybranych dziedzin wiedzy. Encyklopedie dzieli się zwykle na dwie grupy: uniwersalne (powszechne) – obejmujące hasła ze wszystkich dyscyplin naukowych i dziedzin praktyki oraz specjalistyczne – obejmujące hasła z jednej lub kilku dyscyplin naukowych, albo poświęcone jednemu wielkiemu tematowi (np. Encyklopedia drugiej wojny świaiowej). Czytelnicy starają się przede wszystkim zaopatrzyć w encyklopedie uniwersalne, które są niezbędne w pracy samokształceniowej. Hasła ułożone w porządku alfabetycznym ułatwiają szybkie odnalezienie poszukiwanej informacji.
Biblioteczka jest nieodzownym składnikiem warsztatu pracy w domu cz. II
Oto niektóre z encyklopedii uniwersalnych, które zostały do tej pory opublikowane w Polsce: Wielka encyklopedia powszechna PWN, w 13 tomach, wydana w latach 1962-1970 zawierająca około 80 tysięcy haseł, wśród nich około 5 tysięcy artykułów’, które obszernie, choć w syntetycznym ujęciu, przedstawiają wiele lematów. Mniej obszerna jest Encyklopedia powszechna PWN w 4 tomach, ale dzięki większemu formatowi ow:e 4 tomy zawierają połowę zawartości encyklopedii 13-tomowej. Wreszcie istnieje wiele małych encyklopedii uniwersalnych, lakich jak: Mała encyklopedia powszechna PWN, Encyklopedia popularna PWN, Leksykon PWN. Zawierają one od 40 do 90 tysięcy haseł.
W Polsce zostało wydanych – oprócz wymienionych encyklopedii uniwersalnych – szereg encyklopedii specjalistycznych poświęconych poszczególnym dziedzinom wiedzy. Do tego rodzaju encyklopedii zaliczamy: Encyklopedię techniki, Encyklopedię muzyki, Małą encyklopedię ekonomiczną, Matą encyklopedię zdrowia, Encyklopedię wiedzy o języku polskim, Encyklopedię wiedzy o książce.
Odmianą encyklopedii jest słownik encyklopedyczny, zwany słownikiem rzeczowym łub leksykonem. Leksykony mają najczęściej ściśle określony zakres tematyczny, np. leksykony techniczne. Słownik tym się różni od encyklopedii, że zawiera wyjaśnienia językowe wyrazów' hasłowych: informuje o ich pisowni, pochodzeniu, wymowie, znaczeniu, odmianie, kontekście. Słowniki możemy podzielić na cztery grupy:
– 1) ogólne słowniki języka polskiego,
– 2) specjalistyczne słowniki języka polskiego,
– 3) specjalistyczne słowniki zawodowe,
– 4) słowniki dwujęzyczne.
Do słowników pierwszej grupy należy przede wszystkim zaliczyć Słownik języka polskiego PAN pod redakcją Witolda Doroszewskiego, który ukazał się w 11 łomach w latach 1958-1969. Zawiera on około 120 tysięcy haseł. Każde hasło jest dokładnie objaśnione: czytelnik znajduje definicję wyrazu, a jeśli wyraz ma inne specjalne znaczenie, podane są cytaty ilustrujące użycie danego wyrazu w różnych tekstach literackich, naukowych, publicystycznych: przysłowia, w których występuje, wreszcie objaśnienia etymologiczne.
Jedenastolomowy SJP pod redakcją W. Doroszewskiego przeznaczony jest dla specjalistów'. Dla szerokich kręgów czytelniczych opublikowano je- dnolomowy Mały słownik języka polskiego pod redakcją Stanisława Skorupki, Haliny Auderskiej i Zofii Lempickicj. Zawiera on około 35 tysięcy haseł. Wreszcie ukazał się średniej wielkości Słownik języka polskiego w 3 tomach pod redakcją Mieczysława Szymczaka, zawierający około 80 tysięcy haseł.
W grupie specjalistycznych słowników języka polskiego są takie, które trzeba określić jako elementarne i one powinny znaleźć się w księgozbiorze każdego samokształcącego się. Na pierwszym miejscu należy tu wymienić
Słownik poprawnej polszczyzny PWN, zaw ierając,' około 27 tysięcy haseł. Są to wyrazy, których pisownia i odmiana mogą budzić wątpliwości. Kto chce poprawnie mówić i pisać po polsku powinien go mieć w swroim księgozbiorze domowym. Drugim tego rodzaju słownikiem jest Słownik ortograficzny i prawidła pisowni polskiej Stanisława Jodłowskiego i Witolda Taszyckiego. Następnie obszerny Słownik ortograficzny języka polskiego wraz z zasadami pisowni i interpunkcji pod redakcją Mieczysława Szymczaka, zawierający ponad 1.00 tysięcy haseł.
Leave a reply